İsle dağlanmış kandil kokusuyla
Bir geceye uyanır şehir
Kaldırımlar sessizliğe inat;
Pabuçsuz ayakların
Yükleriyle feryatlaşır,
O çocuksu mahmurlukla bakar
Sokak lambasının altındaki
Yekpare olmuş
Gökyüzü parçasına.
Bulutların katılığıyla
Islanmış gözlerdir
Adamoğlunu alacaya kör eden..

aheste bahar

Sen,
Aheste bir baharda
Sakin yürüyen.
Ateşleri etrafına değdirmeden
Yürüyen.
Ne güzelsin!

Yüzüne düşen saçların ne güzel!
Bir bahar günü kadar güzel.
Dağılmadan, asla susmadan
Yürürsün.
Sen güzelsin
Sen ki güzel olmamayı dileyerek
Yürüyen.

Sen
Misallere sığmayacak gibi…

Ey baharın getirdiği güzel papatya!
Yerden göğe kadar güzelsin.

Ben ki sana,
Seni mekânından koparamayacak kadar âşık.